جراحی و درمان انواع بیماریهای قرنیه

جراحی آب مروارید عملی برای از بین بردن لنز چشم شما هنگامی ابری یا تیره شده است. هدف از لنزهای شما خم شدن (شکستن) پرتوهای نوری است که به چشم می آید تا به شما در دیدن کمک کند. لنز خود شما باید واضح باشد ، اما با وجود آب مروارید ابری است. داشتن آب مروارید می تواند مانند جستجوی شیشه اتومبیل مه آلود یا گرد و غبار باشد. همه چیز ممکن است مبهم یا کمرنگ به نظر برسد. تنها راه برای برداشتن آب مروارید با جراحی است. هنگامی که شما مانع از انجام کارهایی که می خواهید و یا باید انجام دهید ، می‌شود. در حین جراحی آب مروارید ، لنزهای طبیعی ابری شما برداشته می شود و با یک لنز مصنوعی روشن جایگزین می شود. به این لنز لنز داخل چشم (IOL) گفته می شود. قبل از عمل: جراح شما چشم شما را اندازه می گیرد تا قدرت تمرکز مناسب برای IOL شما تعیین شود. همچنین درمورد هر دارویی که مصرف می کنید از شما سؤال می شود. ممکن است از شما خواسته شود که قبل از عمل مقداری از این داروها را مصرف نکنید. ممکن است برای شروع دارو قبل از عمل ، داروهای چشم تجویز شود. این داروها به جلوگیری از عفونت و کاهش تورم در حین و بعد از عمل کمک می کنند. روز عمل: چشم پزشک شما ممکن است از شما بخواهد حداقل 6 ساعت قبل از عمل جراحی هیچ غذای جامد نخورید. جراحی برداشتن آب مروارید ممکن است در یک مرکز جراحی سرپایی یا در بیمارستان انجام شود. روزها یا هفته ها بعد از عمل: بعد از عمل مجبور به استفاده از قطره چشم هستید. برای استفاده از این قطرات ، حتماً دستورالعمل پزشک خود را رعایت کنید. از گرفتن صابون یا آب به طور مستقیم در چشم خودداری کنید. روی چشم خود مالش یا فشار ندهید. چشم پزشک شما ممکن است از شما بخواهد عینک یا سپر برای محافظت از چشم خود استفاده کنید. هنگام خواب نیاز به محافظ چشم دارید. هزینه جراحی آب مروارید اگر بیمه درمانی داشته باشید، هزینه های عمل جراحی آب مروارید معمولاً توسط بیمه درمانی اصلی پوشش داده می شود. بیمه تکمیل درمان نیز معمولاً جراحی آب مروارید را نیز در بر می گیرد.

در اکثر بیماران مبتلا به کراتوکونوس می توان لنزهای تماسی را نصب کرد و بینایی آنها با آن بهبود می یابد. با این حال ، هنگامی که بیماری غیر تحمل می شوند و بیماران دیگر از لنزهای تماسی بهره نمی برند ، عمل جراحی گزینه بعدی است. گزینه های جراحی شامل بخش های حلقه قرنیه داخل جمجمه (ICRS) ، کراتوپلاستی لایه لایه ای عمقی قدامی (DALK) و کراتوپلاستی نافذ (PK) می باشد. درمان های غیر FDA ، که معمولاً اطلاعات مبتنی بر شواهد کمتری در مورد ایمنی و کارآیی دارند ، از جمله استفاده از اتصال متقاطع قرنیه که بصورت آزمایشی با درمان با لیزر اگزیمر ، کراتوپلاستی رسانا و / یا ICRS همراه است. برخی از جراحان از IOL های phakic برای رفع نزدیک بینی یا برخی از آستیگماتیسم استفاده می کنند. ICRS همچنین برای درمان کراتوکونوس خفیف تا متوسط ​​در بیمارانی که دچار عدم تحمل لنزهای تماسی هستند ، تأیید شده است. در این موارد ، بیماران باید از قرنیه مرکزی روشن و ضخامت قرنیه> 450 میکرون که در آن قسمت ها قرار دارند ، تقریباً در منطقه نوری 7 میلی متری برخوردار باشند. مزیت ICRS این است که آنها نیازی به برداشتن بافت قرنیه ، برش داخل عضلانی ندارند و قرنیه مرکزی را دست نخورده رها می کنند. برای بهترین بیماران برای بهترین بینایی نیاز به عینک و / یا لنزهای تماسی بعد از عمل وجود دارد اما دارای قرنیه های مسطح تر و استفاده راحت تر از لنزها خواهد بود. اگر یک بیمار نتایج مورد انتظار را بدست نیاورد ، می توان ICRS برداشته شد و سپس گزینه های دیگری برای جراحی در نظر گرفته می شود. DALK شامل تعویض قرنیه قدامی مرکزی است و اندوتلیوم بیمار را سالم نمی ماند. مزایای این امر این است که خطر رد پیوند اندوتلیال از بین می رود ، و خطر پارگی آسیب دیده کره زمین در برش کمتر وجود دارد ، زیرا اندوتلیوم و Descemet و برخی از استروما دست نخورده باقی مانده و سریع تر توان بینایی را نیز می گیرند. تکنیک های مختلفی وجود دارد که از جمله آنها می توان به تجزیه و تحلیل دستی و تکنیک حباب بزرگ برای برداشتن استروما قدامی در هنگام رها کردن لایه و اندوتلیم Descemet دستکشید. با این حال ، این روش ها می توانند از نظر فنی چالش برانگیز باشند که نیاز به تبدیل به کراتوپلاستی نافذ داشته باشد ، و بعد از عمل احتمال مه واسط وجود دارد که منجر به کاهش BCVA می شود. مشخص نیست که آیا آستیگماتیسم بهتر با DALK vs PK درمان می شود یا خیر. PK از موفقیت بالایی برخوردار است و یک روش جراحی استاندارد با سابقه طولانی ایمنی و کارآیی است. خطرات این روش شامل عفونت و رد قرنیه و خطر پارگی آسیب در حاشیه زخم است. بسیاری از بیماران پس از PK به دلیل آستیگماتیسم نامنظم باقیمانده ، ممکن است هنوز به لنزهای تماسی سخت یا نفوذ پذیر احتیاج داشته باشند. هر نوع روش انکسار به دلیل غیرقابل پیش بینی بودن نتیجه و خطر بروز منجر به افزایش و ناپایدار آستیگماتیسم نامنظم در بیماران کراتوکسیونیک منع مصرف است. پیگیری جراحی به دنبال هر عمل جراحی قرنیه ، بیماران باید برای توانبخشی کامل بینایی تحت پیگیری قرار گیرند. بیشتر بیماران هنوز هم نیاز به تصحیح بینایی با عینک یا لنزهای تماسی دارند و غالباً در صورت وجود سطح بالای آستیگماتیسم لنزهای سخت و یا نفوذپذیر به گاز نیاز دارند. برای اطمینان از بهبود زخم ، ارزیابی عفونت ، برداشتن بخیه و سایر مراقبتهای معمول چشم مانند آزمایش گلوکوم ، آب مروارید و بیماری شبکیه ، باید تمام بیماران جراحی رعایت شود. رد پیوند می تواند پس از نفوذ به کراتوپلاستی رخ دهد و نیاز به تشخیص و درمان سریع برای اطمینان از زنده ماندن پیوند است. عوارض عفونت ، ترمیم زخم ضعیف ، رد پیوند قرنیه ، جداسازی مجدد قرنیه ، نازک شدن محل اتصال پیوند میزبان ، تابش خیره کننده ، آستیگماتیسم نامنظم و خطای انکسار زیاد. پیش بینی پیش آگهی نفوذ به کراتوپلاستی در بیمار مبتلا به کراتوکسیونی بسیار عالی است ، به طوری که بیشتر بیماران قادر به بازگشت به یک شیوه زندگی فعال و دستیابی به اهداف شخصی هستند. ICRS می تواند موفقیت طولانی مدت را برای بیماران مبتلا به کراتوکونوس فراهم کند ، اما این به طور معمول در ارتباط با استفاده از لنزهای تماسی است و بعضی از آنها ممکن است در نهایت به پیوند قرنیه برسند تا به اهداف خود در زمینه توانبخشی بینایی برسند. "پیشرفت" از کراتوکونوس ، حتی پس از عمل جراحی قرنیه ، گزارش شده است ، اما مشخص نیست که چقدر مشترک یا تا چه حدی ممکن است این اتفاق بیفتد.

پیوند قرنیه با ضخامت کامل در صورت آسیب دیدگی هر دو لایه داخلی و داخلی قرنیه ، ممکن است نیاز به کل قرنیه شما باشد. به این عمل کراتوپلاستی نافذ (PK) یا پیوند قرنیه با ضخامت کامل گفته می شود. قرنیه بیمار یا آسیب دیده شما برداشته می شود. سپس قرنیه اهدا کننده روشن در جای خود دوخته می شود. PK نسبت به سایر انواع پیوند قرنیه دوره بهبودی طولانی تری دارد. گرفتن کامل بینایی پس از PK ممکن است تا یک سال یا بیشتر طول بکشد. با وجود PK ، خطر کمی بیشتر از سایر انواع پیوند قرنیه وجود دارد که قرنیه رد خواهد شد. این زمانی است که سیستم ایمنی بدن به بافت جدید قرنیه حمله می کند. پیوند قرنیه با ضخامت جزئی بعضی اوقات لایه های جلویی و میانی قرنیه آسیب می بینند. در این حالت ، فقط آن لایه ها برداشته می شوند. لایه اندوتلیال یا لایه پشتی نازک در جای خود نگه داشته می شود. این پیوند کراتوپلاستی لاملار قدام عمیق (DALK) یا پیوند قرنیه با ضخامت جزئی گفته می شود. DALK معمولاً برای معالجه کراتوکونوس یا نفخ قرنیه استفاده می شود. زمان بهبودی بعد از DALK کوتاهتر از بعد از پیوند کامل قرنیه است. همچنین خطر کمتری برای رد قرنیه وجود دارد. کراتوپلاستی اندوتلیال در بعضی از شرایط چشم ، لایه داخلی داخلی قرنیه به نام "اندوتلیوم" آسیب دیده است. این باعث تورم قرنیه می شود و روی بینایی شما تأثیر می گذارد. کراتوپلاستی اندوتلیال یک عمل جراحی برای جایگزینی این لایه از قرنیه با بافت دهنده دهنده سالم است. این یک پیوند جزئی شناخته می شود زیرا فقط این لایه داخلی بافت جایگزین می شود. چند نوع کراتوپلاستی اندوتلیال وجود دارد. آنها به عنوان: DSEK (یا DSAEK) - کراتوپلاستی اندوتلیال Stripping (خودکار) Stripping (خودکار) DMEK - کراتوپلاستی اندوتلیال غشایی Descemet هر نوع سلولهای آسیب دیده را از لایه داخلی قرنیه به نام غشای Descemet خارج می کند. لایه آسیب دیده قرنیه از طریق یک برش کوچک برداشته می شود. سپس بافت جدید در محل قرار داده می شود. برای بستن برش ، فقط چند بخیه - در صورت وجود) لازم است. قسمت اعظم قرنیه دست نخورده باقی مانده است. این خطر رد شدن سلولهای جدید قرنیه بعد از عمل را کاهش می دهد. برخی از چیزهایی که باید بدانید: با جراحی DSEK / DSAEK ، ممکن است بافت اهدا کننده پیوند و موقعیت آسانتر شود زیرا در جراحی DMEK ضخیم تر از بافت دهنده است. در جراحی DMEK ، بافت اهدا کننده نازک است و پیوند در پیوند با آن دشوارتر است. اما بهبود سریعتر است زیرا بافت پیوند نازک تر است. جراح چشم شما نوع عمل را بر اساس وضعیت قرنیه شما انتخاب می کند.